De Legende van de blauwe vlinder

Er bestaat een Oosterse legende waarin het verhaal verteld wordt van een man die vele jaren geleden weduwnaar werd en alleen moest zorgen voor zijn twee dochters.

De twee meisjes waren erg eigenaardig, slim en altijd erg leergierig. Ze overweldigden hun vader voortdurend met vragen om hun drang naar kennis te bevredigen. Soms wist hun vader hun vragen op een wijze manier te beantwoorden, soms had hij er moeite mee om een gepast antwoord te vinden voor zijn twee meiden.

Doordat hij kon zien hoe rusteloos zijn dochters waren, besloot hij ze op vakantie te sturen om te wonen bij een wijze man die boven op een berg woonden en van hem te leren. Deze wijze man was in staat alle vragen die de kleine meisjes hem stelden te beantwoorden, zonder twijfel.

De twee zusjes besloten echter om de wijze man op een ondeugende manier in de val te lokken, om zijn werkelijke wijsheid te meten. Op een nacht begonnen ze met ze tweeën een plan te bekokstoven: om de wijze man een vraag te stellen die hij niet zou kunnen beantwoorden.

“Hoe kunnen we de wijze man in de val lokken? Welke vraag kunnen we hem stellen die hij niet zal kunnen beantwoorden?” vroeg het jongere zusje aan haar oudere zus.

“Wacht hier, ik zal het je meteen laten zien,” antwoordde de oudere van de twee.

De oudere zus ging het bos in en kwam binnen een uur weer terug. Ze hield haar rok vast als een zak en hield er iets in verborgen.

“Wat heb je daar?” vroeg het jongere zusje.

De oudere zus stook haar hand in haar rok en liet het meisje een prachtige blauwe vlinder zien.

“Hij is zo mooi! Wat ga je ermee doen?”

“Dit zal ons hulpmiddel zijn om de wijze man onze strikvraag te stellen. We gaan hem zoeken en ik zal de hele tijd deze vlinder in mijn hand vasthouden. Dan vraag ik aan de wijze man of de vlinder die ik in mijn handen heb levend of dood is. Als de wijze man zegt dat de vlinder nog leeft, dan knijp ik mijn hand dicht om de vlinder te doden. Als de wijze man juist zegt dat de vlinder dood is, dan zal ik hem vrijlaten. Hierdoor maakt het niet uit wat voor antwoord hij geeft, zijn antwoord zal toch altijd fout zijn.

Het jongere zusje ging in op het voorstel van haar zus en zodoende begonnen beiden de wijze man te zoeken.

“Oh wijze,” zei de oudere zus. “Zou u ons kunnen vertellen of de vlinder die ik mijn handen vast heb levend of dood is?”

Waarop de wijze man, met een ondeugende glimlach op zijn gezicht, antwoordde: “Dat hangt van jou af, hij ligt in jouw handen.”

Ons heden en onze toekomst liggen volledig in onze eigen handen. We zouden daarom ook nooit iemand anders de schuld moeten geven voor de dingen die fout gaan in ons eigen leven. Wanneer we iets verliezen of wanneer we juist iets vinden, zijn we altijd zelf degenen die verantwoordelijk zijn.

"De blauwe vlinder staat voor ons leven.

Het is aan ons om te bepalen wat wij met dit leven willen doen."